Γέμισαν τα νεκροταφεία με νιάτα, θαμμένα κάτω από άψυχες πλάκες. Μέχρι πότε αυτός ο τόπος θα θρηνεί νέους ανθρώπους σκοτωμένους σε δρόμους, μέχρι πότε μάνες θα ντύνονται στα μαύρα και θα θρηνούν; Θα ανεβαίνουν σαν φαντάσματα τα έρημα δρομάκια για να πάνε να φιλήσουν φωτογραφίες αντί χαμογελαστά πρόσωπα; Μόλις την Κυριακή ένας ακόμη νέος άνθρωπος γεμάτος όνειρα για ζωή, φίλους και μια οικογένεια που τον περίμενε σπίτι, άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο. Σχεδόν όλοι μας στο νησί θρηνούμε από έναν νεκρό σε δυστύχημα, κυρίως με μοτοσυκλέτες. Η αναγκαιότητα σοβαρών παρεμβάσεων στο οδικό δίκτυο του νησιού ξεπερνά παρατάξεις και αντιπαραθέσεις, είναι απαραίτητες και μάλιστα άμεσα. Επίσης η ΕΛ.ΑΣ να βάλει ένα τέλος στους οδηγούς χωρίς κράνη, χωρίς ζώνες και ένα κινητό στο χέρι, πρόστιμα αμέσως, αν δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τον κίνδυνο για την ζωή μας και τον συνάνθρωπό μας, ας σκεφτούμε διπλά το πρόστιμο που μας περιμένει. Προτιμώ ένα πρόστιμο άλλωστε, από ένα ακόμη παγωμένο χαμόγελο σε φωτογραφία ενός μνήματος.

Μιχάλης Τεζάρης